Last Vegas

Kiedy oczekiwania wobec filmu są ogromne, to rozczarowanie jest jeszcze większe, jeśli nie zostaną one spełnione. Na szczęście zasada ta sprawdza się też w sytuacji zupełnie odwrotnej – gdy z filmem nie są wiązane zbyt wielkie nadzieje, a okaże się on naprawdę dobry, to seans sprawia tym większą radość. I właśnie z tą drugą sytuacją miałam dzisiaj do czynienia, oglądając „Last Vegas”.

Moje obawy przed „Kacem Vegas” z seniorami i dla seniorów okazały się zupełnie niepotrzebne. Mimo, że rzeczywiście na ekranie królowali starsi panowie, to nie tylko oni powinni zasiąść przed ekranami. Tym bardziej, że nieczęsto można znaleźć film, który warto obejrzeć w gronie zarówno rówieśników, jak i rodziców, czy dziadków.

Fabuła nie jest skomplikowana: czwórka przyjaciół po sześćdziesiątce wyjeżdża na weekend do Las Vegas. Chcą wspólnie zorganizować i przeżyć wieczór kawalerski oraz ślub jednego z nich – Billy’ego (Michael Douglas). Jednak najpierw Archie (Morgan Freeman) i Sam (Kevin Kline) muszą przekonać Paddy’ego (Robert De Niro), żeby wybaczył przyszłemu panu „młodemu” pewien błąd z przeszłości. Oprócz tego, nie zabrakło również wątków miłosnych, rodzinnych i zdrowotnych.

Kevin Kline, Morgan Freeman, Robert De Niro, Michael Douglas

„Last Vegas” został zaklasyfikowany do kategorii „komedia” i co najważniejsze, rzeczywiście nią jest. Sceny wywołujące niewymuszony śmiech pojawiały się naprawdę często, dlatego film to  dobra opcja dla wszystkich, którzy chcą sobie poprawić humor. Z pewnością nie jest to moje odosobnione zdanie, zważając na podobne reakcje pozostałych osób w kinie. Jednak, najbardziej cieszy mnie to, że „Last Vegas” obyło się bez żartów i scen na miarę np. serii „American Pye” (nigdy nie przestanę powtarzać – serii znienawidzonej przeze mnie). 

Chociaż w głównych bohaterów wcieliła się czwórka doświadczonych, docenianych, nagradzanych (każdy z nich ma co najmniej po jednym Oscarze) aktorów, to na ekranie nie widać między nimi rywalizacji o miano najlepszego. W związku z tym, że spośród nich najbardziej lubię i podziwiam Morgana Freemana, również w „Last Vegas” szczególnie spodobała mi się grana przez niego postać. Natomiast Michael Douglas jest krytykowany za nienaturalny wygląd, niczym z „muzeum figur woskowych”. Jego charakteryzacja nie powinna jednak zbytnio dziwić, skoro miał się wcielić w starego-młodego pana, który przygotowuje się do ślubu z o połowę młodszą kobietą. Nawet jego filmowi przyjaciele szydzą z jego włosów, pofarbowanych na orzechowy kolor.

Pozostając w temacie obsady, muszę jeszcze wspomnieć o naszej dumnej rodaczce. Weronika Rosati chyba już słynie z tego, że lubi się chwalić swoją hollywoodzką karierą. Nawet, jeśli nadal pozostaje ona znikoma.. Czekając na film, zastanawiałyśmy się z LBD, czy tym razem Rosati pojawi się na dłużej na ekranie, czy nawet jej nie wyłowimy wśród tłumu innych dziewczyn. Okazało się, że Weronika chwilę posiedziała wśród głównych gwiazd (!) i powiedziała ze dwa zdania (!!), ale żeby docenić jej aktorski talent lepiej za często nie mrugać, bo po około dwóch minutach już jej nie widać. Na filmwebie jej postać została nazwana „Gorąca kelnerka”.

Minusem „Last Vegas” jest raczej banalna, oklepana fabuła i wytarte już, trochę patetyczne postrzeganie przyjaźni na całe życie. Właśnie dlatego, pomimo bardzo pochlebnej recenzji, film oceniam jako dobry, a nie bardzo dobry. Jednak, jak już wspomniałam – byłam nastawiona na typowego, komediowego średniaka, dlatego ten film będę długo i bardzo dobrze wspominać, polecając go wszystkim znajomym. Daję 7/10.