„Święta polskie” to cykl, w
którego składzie znajduje się (dotychczas) 13. godzinnych filmów
telewizyjnych, związanych z różnymi świętami - katolickimi i świeckimi - obchodzonymi
w naszym kraju. Każdy film z cyklu, którego tłem jest wybrane święto, opisuje
postawy i zachowania typowe dla większości Polaków.
Najbardziej znanymi tytułami z
serii są: „Żółty szalik” nawiązujący do świąt Bożego Narodzenia, z Gajosem w
roli głównej, który dzięki występowi w tym filmie był przez długie lata
traktowany jako najwiarygodniejszy filmowy alkoholik. Obecnie na ten tytuł
zasługuje już Więckiewicz, bo to co pokazał w „Pod mocnym aniołem” jest
mistrzostwem świata. Drugi bardzo znany
film z „Świąt polskich”, to emitowana w każde Boże Ciało „Biała sukienka”.
W związku z tym, że jest to
najciekawsza seria, jaka jak dotąd powstała, pokazująca polską obyczajowość
oraz przywiązanie (lub jego brak) do tradycji i świąt – warto o niej
przypomnieć, lub przedstawić tym, którzy jeszcze o niej nie słyszeli.
Akcja „Długiego weekendu”
rozpoczyna się w programie prowadzonym przez Tomasza Kamela (wtedy jeszcze nie
Kammela), czyli w bardzo sławnej „Randce w ciemno”. Bogdan Lewicki (Krzysztof
Globisz), stremowany pan w średnim wieku, z zawodu wojskowy, wybiera kandydatkę
nr 3 – Martę Walkowską (Joanna Żółkowska) – powściągliwą i niedostępną
kierowniczkę biblioteki publicznej niewielkiego miasteczka pod Warszawą. Para
wygrywa możliwość spędzenia długiego weekendu majowego w pięciogwiazdkowym
hotelu w Wodzimyślu. Pomimo takich niecodziennie ekskluzywnych okoliczności,
Bogdan i Marta nie przypadają sobie do gustu. Mężczyzna początkowo stara się
ocieplić ich stosunki, jednak wspomnienia kobiety z jej młodzieńczych lat nie
pozwalają jej zaangażować się w nowy związek, zwłaszcza z wojskowym. Sytuacja
komplikuje się jeszcze bardziej, gdy Bogdan postanawia zorganizować w hotelu
obchody święta 1 maja, a Marta ma plan na uczczenie święta 3 maja. Prowadzi to
nawet do podziału innych hotelowych gości i powstaniu dwóch różnych, świętujących
obozów.
„Długi weekend” nie jest typowym przykładem
wielkiego, zaangażowanego kina. Przypomina raczej kolejny odcinek serialu
wyprodukowanego przez telewizję polską. Chociaż za reżyserię odpowiada Robert
Gliński („Kamienie na szaniec”, „Świnki”, „Cześć Tereska”), to niskobudżetowość
tego obrazu pozostawia po sobie widoczne ślady. Nie to jest jednak
najważniejsze, bo mimo wszystko udało się zachować istotę rzeczy, czyli zgodność
filmu z założeniami cyklu „Święta polskie” – a zatem, wbrew pozorom nie „Randka w ciemno” odegrała
najważniejszą rolę, lecz specyfika polskiego społeczeństwa.
W tym krótkim filmie pojawiło się
pokaźne grono znanych, polskich aktorów: Krzysztof Globisz, Joanna Żółkowska, Maciej
Damięcki, Krzysztof Dracz, Tamara Arciuch, Paweł Królikowski, Piotr Głowacki,
Joanna Liszowska, Ilona Ostrowska, Małgorzata Socha (…). Niektórzy z nich rozpoczynali wówczas swoją
filmową karierę, dla innych były to najbardziej kasowe lata. „Długi weekend”
warto zobaczyć chociażby dla nich, bo można dostrzec, że upływający czas jest
często sprzymierzeńcem rozwoju talentu aktorskiego i metamorfoz fizycznych.
Filmy z cyklu „Święta polskie”
często zawierają wątki humorystyczne i z
pozoru opowiadają w lekkim tonie o ważnych świętach, są takie w sam raz do
oglądania i z babcią i z dzieckiem. Jeśli jednak ktoś im się przyjrzy dokładniej,
to zrozumie, że przedstawiają też ludzkie zobojętnienie, zmiany priorytetów i
smutny upadek kiedyś wyznawanych ideałów.
A na koniec krótkie pytanie: komu
weekend majowy kojarzy się z podkreślaniem swojego patriotyzmu, a komu z
grillowaniem?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz